George Maduro - Nog altijd geen graf

George John Lionel Maduro is geboren in Willemstad op Curaçao. Hij studeert rechten in Leiden, maar wordt in 1936 opgeroepen voor militaire dienst. Hij wordt ingelijfd bij het 1ste regiment huzaren. Een jaar later gaat hij als eerste reserve-wachtmeester met groot verlof. Per 1 december 1939 wordt hij echter in het kader van de mobilisatie benoemd tot reserve tweede luitenant.

Op 10 mei 140 is Maduro betrokken bij de gevechten rondom Den Haag. Hij heeft de leiding over een kleine eenheid huzaren die een numeriek sterkere groep Duitse parachutisten moet bestrijden rond Huize Dorrepaal, op de grens van Voorburg en Leidschendam. Vanuit de villa willen de Duitsers de er tegenover liggende brug en daarmee de route richting het centrum van Den-Haag controleren. Maduro besluit een list uit te halen: hij laat zijn mannen veel vuur afgeven, waardoor de Duitse bezetters van Dorrepaal veronderstellen dat zij te maken hebben met een veel grotere eenheid. Vervolgens leidt Maduro zijn mannen in een stormloop op Dorrepaal, die leidt tot de herovering van de villa, waardoor de Duitse opmars naar Den Haag aanzienlijk wordt vertraagd.

Na de capitulatie van het Nederlandse leger zet George zijn rechtenstudie in Leiden voort, maar na enkele dagen staan de Duitsers bij hem voor de deur. Hij wordt meegenomen en vastgezet in de gevangenis van Scheveningen. Vermoedelijke reden: de ophef die in de kranten wordt gemaakt over de herovering van Dorrepaal, de Duitsers willen wraak nemen. Na een half jaar wordt hij vrijgelaten. Terug in het Leidse studentenleven neemt hij deel aan het verzet in die stad. Al snel wordt Leiden te gevaarlijk voor hem en verhuist hij naar Den Haag. Maar ook daar blijkt het voor hem niet veilig. Het lijkt hem beter Nederland te verruilen voor België.

In België helpt hij bij het in veiligheid brengen van neergeschoten geallieerde piloten. In september 1943 besluit hij samen met een vriend via Frankrijk en Spanje naar Engeland te gaan. Maar onderweg gaat het mis: op 4 september wordt hij samen met enkele geallieerde piloten bij de Belgisch-Franse grens opgepakt. De groep belandt in een concentratiekamp in het Duitse Saarbrücken. Maduro verblijft hier 14 maanden alvorens hij wordt doorgestuurd naar het concentratiekamp Dachau. Daar sterft hij op 8 februari 1945 aan tyfus. Zijn graf is tot op de dag van vandaag niet gevonden.

Na de oorlog krijgt George Maduro voor zijn moedige optreden bij de villa Dorrepaal postuum de Militaire Willemorde. Op voorspraak van koningin Wilhelmina besluiten zijn ouders ter nagedachtenis van hun zoon in Den Haag een miniatuurstad op te richten - Madurodam - die op 2 juli 1952 door prinses Wilhelmina wordt geopend.

Onderscheidingen:
* Militaire Willems-Orde, 1946
* Verzetsherdenkingskruis