Dirk van Ardenne (1920-2003)

Dirk Boudewijn Willem van Ardenne is op 5 februari 1920 in Buitenzorg (Nederlandsch-Indië) geboren. In 1940 moet hij zijn opleiding aan de Koninklijke Militaire Academie in Breda afbreken wegens het uitbreken van de oorlog.

De eerste etappe van zijn Engelandvaart eindigt in Zwitserland. Hij wordt op 13 december 1941 naar een hotel in Neuchâtel gestuurd, dat bij aankomst een gevangenis in het Château de Neuchâtel blijkt te zijn. Door zijn tralies heeft hij uitzicht op het kasteel en het meer. Later krijgt hij toestemming de Nederlandse generaal Van Tricht in Bern te bezoeken en wordt hij vrijgelaten. Hij komt in Genève een aantal oude bekenden tegen, zoals jaargenoot Adri Mooy, Wim Boldingh, Ben Ruesink en Harm Steen. Allemaal zijn ze bezig hun reispapieren in orde te maken.

Midden augustus 1942 krijgt hij een Spaans doorreisvisum, dat een maand geldig is. Daarmee kan hij een Frans doorreisvisum aanvragen. Omdat Dirk bang is dat zijn Spaanse visum verloopt voordat hij zijn Franse visum krijgt, wil hij met Wim Boldingh alvast Zwitserland illegaal verlaten. Het Nederlandse gezantschap geeft hen ieder 200 Zwitserse franken reisgeld mee.

Bij Saint Julien gaan ze de grens over en reizen dan naar Annecy en vandaar met de trein naar Perpignan. Op het station aldaar wemelt het van de Duitse soldaten, ze ontsnappen door aan de verkeerde kant van de trein uit te stappen en nemen contact op met Joop Kolkman van het Bureau Néerlandais.

Kolkman brengt hen onder in Maison Mazard in El Soler, waar meer Engelandvaarders verblijven, wachtend op een goed moment om de Pyreneeën over te gaan. Dirk en Wim krijgen een 'carte de travail' en moeten 6 dagen per week aan het werk. Zondags kunnen ze naar het strand. Daar ontmoeten ze de Spaanse consul, die hun visum met twee weken verlengt, tot 30 september 1942, en daarna nog een week. Zo kunnen ze via de lage Pyreneeën bij Corbère de grens over. Op 3 oktober bereiken ze Barcelona.

Ze hebben net het vertrek van de Cabo de Buena Esperanza uit Bilboa gemist, maar kunnen in Cadíz op 6 oktober 1942 toch nog aan boord gaan. De Cabo brengt hen naar Willemstad, Curaçao, waar ze op 22 oktober aankomen. Daar worden ze in een marinekazerne ondergebracht. Een week later vliegen ze naar Suriname.

Op 10 mei 1943 wordt Dirk door de gouverneur van Suriname beëdigd tot officier. De gouverneur regelt dat hij met Wim Buningh een cursus in Fort Benning (Columbus, Georgia) mag volgen. De cursus eindigt op 6 juni (D-Day), er wordt feest gevierd en op 22 juni 1944 komt hij terug in Suriname. Hij ontmoet er Arnoldina Eleonore van der Voet, met wie hij op 22 december trouwt. Kort daarna wordt hij naar Australië gestuurd. Zij volgt hem na drie maanden.

Van Ardenne blijft militair. In 1946 is hij als kantonnementscommandant op West-Borneo. Hij wordt met het Bronzen Kruis onderscheiden omdat hij steeds met de gevaarlijkste patrouilles is meegegaan. Daarna wordt hij uitgestuurd naar Korea. Dan komt hij terug naar Nederland. Hij wordt in 1951 compagniecommandant in het 442e Bataljon Limburgse Jagers. Begin jaren zestig is hij generaal-majoor en commandant van de eerste divisie. De luitenant-generaal beëindigt zijn carrière als Chef Staf bij Allied Forces Central Europ (AFCENT).

Kolonel van Ardenne is op 14 december 2003 in Den Haag overleden.

Onderscheidingen:
* Kruis van Verdienste (wegens Engelandvaart)
* Bronzen Kruis (wegens acties op Borneo)
* Oorlogsherinneringskruis
* Verzetsherdenkingskruis
* Ereteken voor Orde en Vrede
* Kruis voor Recht en Vrijheid met gesp,
* Korean War Medal
* Order of Merit Zuid-Korea
* Bronze Star Medal (USA)
* Onderscheidingsteken voor Langdurige Dienst als officier.
Hij was tevens Ridder in de Orde van Oranje-Nassau


Foto 1: kapitein van Ardenne begeleidt de Australische Ambassadeur bij het aanbieden van zijn Geloofsbrieven op het Paleis op de Dam.
Foto 2: op de muur van de gevangenis in Château de Neuchâtel staat zijn naam en aankomstdatum.